İrfan Can Eğribayat: “İnşallah uzun yıllar burada kalabilirim”

Fenerbahçe’nin başarılı file bekçisi İrfan Can Eğribayat, geride kalan dönemin akabinde Fenerbahçe Televizyonu’nda ‘Günün Röportajı’ programının konuğu oldu.

Türkiye Kupası zaferine, mesleğine, kırılma anlarına, aile kavramına ve daha pek çok mevzuya değinen İrfan Can Eğribayat, şu açıklamaları yaptı:

Türkiye Kupası şampiyonluğunu kıymetlendirerek kelamlarına başlayan İrfan Can Eğribayat, “Bizim için dönem hoş bitti zira bizim için kıymetliydi. Gayemiz hem kupayı kazanmak hem de ligi kazanmaktı. UEFA’da da gidebildiğimiz yere kadar gitmek istiyorduk. UEFA’da birinci maçta Sevilla’ya karşı şanssız bir yenilgi yaşadık. Ligdeyse istediğimiz sonuçları alamadığımız vakitler oldu. Taraftarlarımızı üzdüğümüzü kadro içinde çok konuştuk. Bizler de çok üzüldük. Bize yakışmayan puanlar kaybettik. Buradan hem şahsım ismine hem de kadro arkadaşlarım ismine tekrar bütün taraftarlarımızdan özür diliyorum. Ziraat Türkiye Kupası taraftarlarımızı bir nebze de olsa memnun edebileceğimiz bir yerdi. Ziraat Türkiye Kupası boyunca uygun performans sergiledik. 5 maç oynamıştım, 3’ünde kaleyi gole kapatmıştım. Bu da hem iki yarı final hem final maçı olunca farklı oldu ki final maçında kaleye çok fazla top gelmedi. Ekip olarak önde pres manasında çok güzeldik. Bizim için hoş bitti. Taraftarlarımıza armağan olsun. Onların bu kupaya muhtaçlığı vardı. Biz bunu hissediyorduk. Bize verdikleri reaksiyonların de kupa hasretinden, bizim daha fazla başarılı olmamızı istemelerinden kaynaklıydı. Onlara bu kupayı ikram edebildiğimiz için çok memnunuz. İnşallah önümüzdeki yıllarda daha fazla kupa kazanıp, onları daha çok memnun edebiliriz.” dedi.

Kendine yaptığı yatırımla uzun yıllar Fenerbahçe’ye hizmet etmek istediğini lisana getiren başarılı file bekçisi, “Buraya geldiğimde güç olacağının farkındaydım. Altay ile de ulusal kadrolarda konuşuyorduk. Sahiden ekstra işler yapman gerekiyor. Ancak kendi hayatına da çok dikkat etmen gerekiyor. Buraya geldikten sonra hepsini çarçabuk halledebildim. Ben Adanaspor’da oynadığım periyotlarda birazcık Adana’da takılıp kalmış üzereydim. Ne bir menajerim vardı, ne bir yol gösterecek bir ağabeyim vardı. Göztepe’ye gittiğim vakit bunları öğrenmeye başladım ancak artık buraya geldiğim vakit ekstra çalışmaların, dışarıdaki hayatın, aile hayatının ne kadar değerli olduğunu ve alana ne kadar yansıdığını fark ettim. O yüzden de kendimi büsbütün bu işlere adadım. Çok şükür benim için her şey yeterli gitti. İnşallah önümüzdeki yıllarda de ekibime katkı vermeye devam ederim.” diye konuştu.

“GENELDE BUNLARI YAPANLAR KALECİLER OLUR”

Kariyerinin Fenerbahçe’den sonra değişik bir düzeye çıktığını, “Takım gol attığında ya da son dakikada gelen goller esnasında içimde o denli bir patlama oluyor ki… Kazanmayı çok istiyorum. Ben Adanaspor’da da, Göztepe’de de daima çok istedim, daima başarılı olmak istedim. Ancak bazen kendi özel hayatımda meseleler yaşadım, kadrolarımda kimi problemler yaşadım. Bu, benden kaynaklı oldu, ekipten kaynaklı oldu, taraftardan kaynaklı oldu alışılmış ki. O denli olduğu için de daima muvaffakiyete giden yolda merdivene takılıp geri düştüm. Geçen dönem Göztepe’de son haftalarda oynamadım. Orası biraz makus de bitmişti. Tahminen de orada merdivenden 10 basamak aşağıya düşmüştüm. Ancak buraya gelince hem bu armanın yükü hem de topluluğun tartısını görünce basamakları süratli hızlı çıkmaya başladım. Zira başarılı olmayı çok istiyorum.” formunda tabir eden İrfan Can, gollerden sonraki coşkulu sevinç anlarının hatırlatılması üzerineyse şunları söyledi:

“Babam, ailem, eşim, artık 1 de çocuğum oldu. Onlar için bu hayatta uğraş veriyoruz ki onlar da ne bizim kazandığımız paradan, ne yaptığımız öteki bir şeyden memnun oluyorlar, yalnızca bizim başarılı olmamızı istiyorlar. Onlar için başarılı olmaya çalışıyoruz. Gollerden sonraki o coşkulu sevinçler de oradan geliyor. Ben o sevinci yaptığım vakit babamın meskende ne kadar sevindiğini bildiğim için ya da eşimin ne kadar keyifli olduğunu bildiğim için yahut taraftarlarımızın ne kadar keyifli olduğunu bildiğim için onlarla birlikte memnunluk yaşıyorum. Bir anda bir patlama oluyor ki ben Volkan Demirel’i çok fazla izledim. EURO 2008 devrinde tam da futbola yeni başladığım devirlerde Volkan Hocayı izliyordum. Onu çok izleyerek büyüdüm, babam da kalecilik manasında biraz ona benzetirdi. Taraftarlarımızın benzetmesini olağan karşılıyorum. İnsan izledikçe olağan bir şeyler öğreniyor, bir şeyler alıyor. Ben daima Volkan ağabeyin uygun yanlarını almaya çalıştım. Alışılmış saha içindeki o agresif halleri da ister istemez geçti bana. Lakin grupta birilerinin bunu yapması lazım, birisinin ateşlemesi gerekiyor ki genelde bunları yapanlar da kaleciler olur.”

İrfan Can Eğribayat mesleğinin dönüm noktalarını, futbola olan bağlılığını şu biçimde anlattı:

“Küçükken bronşit hastalığı geçirdim ki birçok çocukta da oluyor. 6 aylık bebekken hastanede yattığım periyotlar olmuş. Doğal bu süreç devam etti ve kolay kolay atlatabileceğimiz bir şey değildi. Ben mahalle ortasında top oynamayı çok seviyordum ki ben okula başlayana kadar genelde oyuncaklarla oynardım. Tek oynamayı da severdim zira biraz içine kapanık bir çocuktum. Ne vakit okula başladım, biraz daha rahatlık geldi. Alışılmış babamın da kıssalarını dinledim. Sonrasında yaşım biraz daha büyüdükçe mahallede kum alanlarda ağabeylerimizle top oynamaya başladım. Hatta kulübümüzde de bir periyot forma giyen Sadık Çiftpınar ile çok top oynadık. O benden büyük, genelde kaleye geçiriyordu beni. Olağanüstü bir karakterdir, bana da çok yardımcı olmuştur. O halde başladık. Sonrasında bir gün babam beni toprak alanda izlemiş. Meskene gittiğimde de bana, ‘Seni Adanaspor’a yazdıralım mı?’ dedi. Ben de, ‘Çok memnun olurum’ dedim. Ki benim oturduğum semtte de bu türlü kulübe yazılıp giden çok çocuk yoktu. Sonra gittik ve birinci etapta sıhhat denetiminden geçtim. O sırada hekim bronşitim olduğunu söyledi. Adanaspor’a birinci yazıldığımda orta saha olarak yazılmıştım. Sonrasında zorlanmaya başladım, koşuyorsun, gayret ediyorsun. O denli olduğu için babam ‘Gel kaleci olalım’ dedi. Sonra babam bana krampon, eldiven aldı. Birinci idmanda da kaleci olarak beni çabucak seçtiler. Ki kaleciliğe dair bilgim yoktu. Daima babamın anlattıkları, biraz da doğuştan var olan yetenekle bir arada Adanaspor’daki değerli hocam Eyüp Arın hoca geldi, tribündeki ailelerin yanına gitti ve ‘İrfan Can Eğribayat’ın babası kim?’ dedi. Babam da el kaldırmıştı, buradayım gibisinden. Sonra Eyüp Hoca, ‘hemen yarın kimlik, sıhhat raporunu getirin, lisansını başlatacağız’ demişti. Öykü o denli başladı. Ben bir de çalışmayı çok seviyordum. Şu an olduğu üzere o vakit da çok çalışıyordum. Babam okul ile futbolu birlikte götürmem konusunda çok yardımcı oldu. O devir benim için sıkıntı bir süreçti ancak babam gerimde olduğu için ve benim de futbola olan ilgimden ötürü bu işe çok sıkı sıkıya sarıldım. Daha sonrasında da profesyonel meslek devam etti. Çok şükür buraya kadar gelebildik.”

Her vakit hayallerinin peşinden koştuğunu ve meslek basamaklarını bu sayede çıktığını aktaran İrfan Can Eğribayat, kelamlarına şu halde devam etti:

“Adanaspor 2007 yılında tekrar kurulmuştu. Babam da çok koyu bir Adanaspor taraftarıdır, bana da onu aşılamıştı. Biz hiçbir vakit büyük grup tutmadık, daima Adanasporluyduk. Yani ya Adanasporlusundur ya da Adana Demirsporlusundur, kentin grubunu tutmak zorundasın. Ben çok erken A Ekibe çıktım. Adana 5 Ocak Stadyumu’nda oynamayı çok istiyordum. Her idmanda o statta oynamayı hayal ederdim. Kimseye bahsetmediğim hayallerim de var. Hepsi gerçekleşti çok şükür, son bir tane kaldı o da A Ulusal Ekipte oynamak. Bir sene geç ya da bir sene erken, kıymetli olan hayallerin gerçekleşmesidir. Gerçekten Adana mesleğim de o denli başladı. Eyüp Hoca sağ olsun benimle daima ilgilendi. Çok çalıştım, çok çaba ettim lakin futbolda bu noktalara gelebildim. Benim 14,5 yaşımda kampa gönderdiler. Kamp ortamı değişik bir ortam. Zira Adanaspor altyapısında çok düzgün bir çalışma ortamımız yoktu. A Gruba çıktığım vakit yaşımdan da dolayı biraz kaldıramadım orayı. Sonra beni altyapıya geri yolladılar. Çok üzülmüştüm ve o benim dönüm noktalarımdan bir adedidir. Ben daima çalışmaya devam ettim. 1 ay sonra tekrar A Ekibe çıktım. Zira A Ekipte olan bir kaleci kiralık olarak öbür bir ekibe gitti ve ‘İrfan sen geri gel, burada dördüncü kaleci olarak devam et’ dediler. Mesleğimde çok tesiri olan bir diğer isim Mustafa Şentabaklar’dır ve onunla saha içinde inanılmaz çalışmalar yaptık. Saha içinde daima ekstra işler yaptık. Kendimizi ziyadesiyle futbola verdik. Onun sayesinde fizikî olarak da kendimi geliştirebilmiştim Daha sonrasında şimdi 17 yaşına girmeden Eyüp Hoca ekibin başına geldiğinde hiç tereddüt etmeden beni kaleye koydu. Öylelikle benim profesyonel Adanaspor mesleğim de başlamış oldu. Bazen genç kaleci kardeşlerimden Ertuğrul’la da konuşuyoruz, ‘Burada oynayamıyorum, ne yapmam lazım?’ stilinde sohbet ediyoruz. Benim de Adanaspor’da oynamadığım periyotlar oldu ancak bahtımın yanımda olduğu anlar yaşandı ve kaleye geçebilmiştim. Her sene iki, üç maç oynadım ve o maçlarda âlâ performans sergilediğim için Adanaspor, Harika Lig’den düştüğünde 19 yaşına yeni girmiştim ve bir anda ‘Adanaspor’un birinci kalecisi oldun’ dediler. Öylelikle Adanaspor’da 3 dönem geçirdik, elimizden geleni yapmaya çalıştık.”

Fenerbahçe taraftarıyla ilgili konuşan İrfan Can Eğtibayat: “18 yaşındayken, Adanaspor da Muhteşem Lig’deydi. O vakitler oynatmıyorlardı, çalışıp bekliyorduk. U21 Ligi vardı, ben de U21 Ligi’nde Fenerbahçe’ye karşı oynadım. Daha sonrasındaysa U21 kadrosu oyuncuları A Grup maçını izlemeye gidiyorlardı. Ben, birinci sefer İstanbul’da büyük bir stadyumda maç izledim, o da Fenerbahçe’nin stadıydı. Ben orada taraftardan çok etkilenmiştim. ‘Burası inanılmaz bir yer’ dedim. Adana’da taraftar geliyor, tribün oluyor vs. fakat hiçbir şeymiş üzere bir algıya da kapıldım. Ki o vakitler Volkan Demirel oynuyordu. Volkan ağabeye bakıyordum, onu izliyordum. Orada da ‘Bir gün burada oynayabilir miyim?’ diye içimden geçiriyordum. Orada anladım ki Fenerbahçe kulübünün farklı bir ambiyansı var. Daha sonrasındaysa Fenerbahçe’ye transfer oldum, çabucak Slovácko’ya gittim ki daha evvel duymadığımız ekipti. Stada gittik, alana çıktım ve bir baktım ki Fenerbahçe taraftarı doldurmuş stadı. Bizi hiçbir yerde bırakmıyorlardı. Bu armaya, bu topluluğa ne kadar sevgi duyduklarını gördüm. Sevilla deplasmanına da geldiler ki orada büyük dertler da yaşadılar. Sağ olsunlar bizi hiçbir yerde yalnız bırakmıyorlar. Son olarak kupa finalinde de gördük, stadın 3’te 2’sini bizimkiler almıştı, çok da hoş bir ambiyans vardı. Taraftarlarımız bu süreçte beni biraz da Volkan Demirel’e benzettikleri için sevmeyen insan da beni sevmeye başladı. Hakikaten tanımayanlar daha yeni yeni tanımaya başladı. Sağ olsunlar beni çok seviyorlar, ben de onları çok seviyorum. İnşallah önümüzdeki yıllarda de birbirimize olan bu bağımız, sevgimiz artarak devam eder. Ben de inşallah uzun yıllar burada oynayabilirim.” dedi.

Tatil periyodunda eşine yardımcı olduğunu da tabir eden Eğribayat, “Sezon içerisinde eşim tempodan ötürü uyumama müsaade veriyordu. Lakin artık dönem bittiği için bebek konusunda yardımcı olmak için kalkıyorum (Gülerek). Tatil müddetince bebekle ilgileniyorum. Eşime yardımcı olmaya çalışıyorum. Kolay değil. Her erkeğin elinden geldiğince eşine yardım etmesi gerekiyor. Ben de elimden geldiğince bebeğimizin mamasını yediriyorum, eşime yardımcı olmaya çalışıyorum.” dedi.

Son olarak yeni dönem ile ilgili görüş ve niyetlerini paylaşan başarılı file bekçisi, “Ben birinci geldiğim andan itibaren bu kulübün büyüklüğünü anladım. İnsan bu türlü bir topluluğun içine girince daha güzel anlıyor. Taraftarın isteği, arzusu… Çalışanlar dahi çok fark ediyor. Kulüp için çalışan çok kişi var burada. Bunları gördüğünüz vakit siz de çıkıp bir şeyler yapmaya çalışıyorsunuz. Kendi oyununu, kendi mesleğini düşünmediğin çok vakit oluyor. ‘Ben kulüp için bir şey yapmak istiyorum, bu kulübün buna gereksinimi var, benim o vakit orada olmam gerekiyor’ stilinde çok fazla an yaşadım bu sene. Yeni dönem inşallah bizim çok çok daha hoş olur. İnşallah uzun yıllar da burada kalabilirim. Natürel ki gelenler, gidenler olacak. Takım planlamasını Liderimiz, Yöneticilerimiz, yeni gelen hocamız yapacaklardır. Lakin ben bu aile ortamının bozulacağını düşünmüyorum zira hem Liderimiz hem de İdaremiz, transfer ettikleri oyuncuların yalnızca ferdî performanslarına değil karakterlerine de bakıyorlar. Fenerbahçe’ye layık bir oyuncuysa buraya getirmeye çalışıyorlar. Yeterli bir dönem olacak diye düşünüyorum. Natürel ki kamp periyodunu de çok uygun geçirmemiz gerekiyor. Taraftarlarımız bize inanmaya devam etsinler. Zira biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Onları çok seviyoruz. Hangi oyuncuyla konuşursam konuşayım herkes taraftar hakkında güzel şeyler söylüyor. Düşünün bu grup çok fazla ıslıklandı, bu ekibe çok reaksiyon de geldi lakin ona karşın herkes şunun şuurunda taraftar muvaffakiyete aç, taraftar bir muvaffakiyet gelmesini istiyor. Biz de oyuncu kümesi olarak bunun farkındayız. Bu dönem elimizden gelen bu oldu, Ziraat Türkiye Kupası oldu. Önümüzdeki dönem da bize inanmaya devam etsinler, biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Hoş aile ortamı içerisinde kaç kupalar kazanabiliriz. Şunu da söylemek istiyorum; ben 6 sene boyunca çok çaba ettim. Fakat o kilit Fenerbahçe’de açıldı. Tahminen bu kupa da bizim o kilidimizi açacaktır. İnşallah daha kaçları olacaktır. Ben buna kalpten inanıyorum.” diyerek kelamlarını noktaladı.